OUTRO POETA-CONTADOR DO RÍO MIÑO

Dicir Anxo Moure é dicir Rio Miño, Carballo con botas, Xacia Lubiña, Vicentiño... e outros contiños solidarios.
Dicir Anxo Moure é dicir poesía e un xeito de contar os contos moi especial.
Nós tivemos o privilexio de telo connosco este pasado venres 24 de Marzo na semana na que se deron cita os Días da Poesía, da Árbore e da Auga, coma se fosen ún mesmo. El -bueno él non, o Xacio Pepe- axudounos a pescar contos no Miño coa súa gamela e o seu batuxo; presentounos a unha xacia verdadeira e fíxonos viaxar ao longo do río aprendendo as augas que o enchen, as súas árbores, os seus seres mitolóxicos, os animaliños que nadan, viven ou aniñan  dentro do río ou a carón das súas beiras. Fixo dúas sesións, unha cos mais pequenos e outra cos maiores do cole, e todos pasaron un tempiño estupendo escoitándoo.
Despois visitou as nosas aulas e marchou contento coma un cuco cun agasallo estupendo. A nosa Xacia Miñoncesa quixo marchar con el, quere estar un pouquiño máis preto de Irimia. Agardamos que pronto teñamos novas súas.!!

Mirade aquí a sesión de fotos completa:

visitaanxomourepequenos - Kizoa Editar Videos - Movie Maker

DIA DA POESIA

Neste curso no que andamos ás voltas co Río Miño non podiamos deixar de facer tamén poesía con el. Daquela pensamos  en ocupar as nosos subidas e baixadas no cole coa lectura dun poema de Celso Emilio Ferreiro adicado a estas augas interiores tan nosas, tanto que percorren media Galicia.!! Así xurdiron as "escaleiras poéticas". Arrancando no "mural dos mouchiños" comezamos a lectura co título do poema "Loubanza do Rio Miño" e o pechamos co nome dos seu autor. Pequenos e maiores contribuímos para ir enchendo banzo a banzo as escaleiras  grandes con estas palabras tan fermosas adicadas ao noso Río.
A cousa non quedou aí porque un ano mais o interior do cole encheuse de poesía (é que a primavera non acompaña para deixalas florecendo no xardín!) e foron moitos os nenos e nenas que puxeron o Miño na súa ollada poética.

Tamén como a poesía non entende de fronteiras linguisticas na aula de inglés animáronse a encher as outras escaleiras con versos nesa lingua. De que falan? Teredes que averigualo vós mesmos...e se non preguntádelle aos vosos fillos e fillas. A forza teñen que sabelo!

Os mouchiños queren invitarvos a outro  RETO LECTOR. Queren que leades máis poesía (non só de Rosalía) en calquera lingua. Poderíades recomendarnos un libro dalgún poeta ou poetisa e deixarnos uns versos ou un poema enteiro na pestana correspondente?
Animádevos!!!

SEMANA DA PRENSA

No mes de marzo a semana da prensa achegouse ata o Miño, dando un novo paso no coñecemento multipolar do noso río. O mural de benvida á mesa das novas de xornais estaba composto por publicidade turística galega nos xornais, con preferencia polas zonas que atravesa o Miño. Un grupo de novas formábano as novas relacionadas coas zonas e bisbarras bañadas polo río e as correspondentes á creación dun macroterritorio transfronteirizo. 
As mulleres galegas e as científicas en particular constituían  outra das achegas aportadas ás aulas para o seu traballo nas mesmas. As fotos do recuncho de prensa perdéronse por un problema coa cámara , pero o traballo quedou aí  tal como podemos ver por exemplo no blogue dos nenos e nenas de primeiro (aquí) e prolongouse con experiencias realizadas dentro e fora do centro, tales como Coñecendo a Angeles Alvariño.

COLORÍN PONNOS Á TRABALLAR

Tanto lles gustou aos mouchiños a nosa actuación no entroido, tanto a nosa preparación dos distintos disfraces relacionados co Rio Miño que agora antes de que chegue a fin de trimestre téñennos pedido axuda para que fagamos o que xa temos demostrado abondo que sabemos facer moi ben…que é pescudar para eles. 

Esta é a carta que Colorín mandou ás nosas clases.

Nos sobres agardábannos instruccións para levar a cabo un traballo documental sobre tres roteiros diferentes: un adicado á arte- "As idades da arte no Miño"-; outro adicado á natureza-"As paisaxes do  río"- e un terceiro económico-turístico -"A economía do río"-.  A cada aula tocoulle un tramo do río.

E abofé que agoriña mesmo todo é un rebumbio de nenos, nenas e profes intentando facer as tarefas que nos deixou o mellor posible. 

Xa vos avisamos cando o mural estea rematado.!!